Til sakleysisins

eins og sólargeisli skín á sumardegi

syngur þrösturinn á grein í maí

mig langar til að tala en ég þegi

því töluð orð þau skemma hvítan snæ

 

því að ósnert blómin ilma betur

og engin hefur náttúruna bætt

og jafnvel þó að ríki rökkurs vetur

þá roðnar fönn hvar fugli hefur blætt

 

og þó að fögur kona kveiki bál

og kunni mann að glepja á marga lund

þá finna allir hver í sinni sál

að saklaust barn er kóngur hverja stund